Vandaag zat ik weer op de fiets. Voor de mensen die dit niet weten; ik fiets elke dag naar mijn werk. Een echte fietsforens. Tijdens deze rit hou ik ervan om naar een podcast te luisteren. Momenteel luister ik naar de ‘slimmer presteren’ podcast. Hier ging het over het vermogen om beter te worden naar mate je ouder wordt. De conclusie vond ik een beetje confronterend maar ook eng.
Het kwam erop neer dat er wetenschappelijk onderzoek gedaan is naar de aftakeling na je 25e. Uit het onderzoek kwam naar voren dat de aftakeling (wat een naar woord) gelijdelijk gaat met 1% per jaar. Dus op je 35e word je, wanneer je niks doet, dus 10% slechter. dus liep je op je 25e nog 25 minuten op de 5 km dan is dit dus op je 35e nog 27,30 minuten.
Natuurlijk klopt dit niet helemaal. Als je niks doet in 10 jaar dan loop je echt geen 27 en een halve minuut over de 5 km. Waar het in weze op neer komt is dat wanneer je het zelfde blijft doen als wat je deed je, door ouderdom, achteruit zal gaan. Dus wat dit ook zegt is dat wanneer je dus goed traint je op de tijd blijft. Dus progressie houdt dus in dat je op het zelfde niveau blijft. Dus als je op je 20e progressief traint en je dus sneller wordt, je vanaf je 25e eigenlijk met de zelfde manier van trainen op de zelfde tijd blijft.
Dit is iets waar ik wat moeite mee heb. Vooruitgang is te meten. Je ziet dat je sneller wordt. De stilstand is moeilijk te monitoren dus wanneer weet je dat je goed traint? Eigenlijk dus wanneer je niet achteruit gaat……..dus stilstand is vooruitgang waar het ‘ vroeger’ stilstand is achteruitgsang was.
Los van dat deze wijsheid een reality check is, is het feit dat ik langzamer herstel dat ook. Pijntjes blijven wat langer, ik wordt wat eerder moe en een avondje doorhalen is er ook niet meer bij. Tsja, ik word echt ouder…. Maar of ik daaraan wil geloven….
